Kołnierz dla papug - nieumiejętnie stosowany może być torturą psychiczną


Kołnierz jest to coś w rodzaju obroży zakładanej na szyję papugi aby uniemożliwić jej sięgnięcie dziobem do ciała. Kołnierze mogą mieć różny kształt i ogólnie dzielą się na twarde i miękkie. Kształt i wielkość kołnierza powinny być dobierane przez specjalistę indywidulanie dla konkretnej papugi w konkretnej sytuacji (w zależności od tego co mają zabezpieczać).

Na rynku, a także w poradnikach samodzielnego wykonania, można znaleźć kołnierze o bardzo różnym kształcie. Część kołnierzy, także tych sprzedawanych w sklepach, nie powinna być nigdy używana, bo powoduje poważne urazy okolicy barkowej oraz kręgosłupa. Chyba najgorsze są twarde kołnierze przypominające w kształcie szpule. Pamiętajmy, że twardy kołnierz powoduje nienaturalne ułożenie szyi, a każdy uniemożliwia papudze naturalną i fizjologiczną czynność jaką jest czyszczenie piór. Powoduje to dodatkowy dyskomfort psychiczny. Pamiętajmy, że pióra takiej papugi przestają być wodoodporne (papuga nie może rozprowadzać wydzieliny gruczołu kuprowego lub pudru po piórach), a ich stan bardzo szybko pogarsza się.

Kołnierz zakłada się u papug, które się skubią, a także w celu ochrony rany lub opatrunku np. po operacji.

Założenie kołnierza zawsze jest dla papugi dużym stresem. Dlatego powinno być traktowane jako ostateczność. Sporo specjalistów uważa, że nie powinno się go zakładać w przypadku jedynie skubania piór, a dopiero jak dochodzi do ranienia skóry czyli w najcięższych przypadkach samookaleczania w postaci wydziobywania ran w skórze.

Najlepiej aby kołnierz był zakładany przez specjalistę i w obecności specjalisty (np. w czasie pobytu papugi w szpitalu), bowiem u części papug założenie kołnierza jest tak dużym stresem, że wymagają one interwencji lekarskiej. Dlaczego kołnierz jest takim problemem? Po pierwsze nawet te miękkie trochę ważą, a papuga nie jest przyzwyczajona do jakiegokolwiek ciężaru na szyi. Nie jest też przyzwyczajona do stałego dotyku przez cokolwiek piór i skóry. Do kołnierza papugę można przyzwyczaić treningiem, podobnie jak do zakładania i noszenia szelek.

Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że papuga nie skubie się dla zachcianki. Skubanie jest zawsze skutkiem czegoś innego, w wielu przypadkach jest koniecznym elementem poradzenia sobie z jakimś problemem (zdrowotnym lub psychicznym) - oczywiście nieprawidłowym sposobem radzenia sobie z czymkolwiek, ale w danej chwili jedynym jaki jest dostępny dla papugi. Jeśli założymy takiej papudze kołnierz, to nie rozwiążemy problemu, nie zlikwidujemy przyczyny skubania, a jedynie zablokujemy jej możliwość jakiejś reakcji na problem i możliwość poradzenia sobie z problemem. Doprowadzi to do eskalacji i jeszcze większych zaburzeń behawioralnych, które będą miały jedynie inną postać niż skubanie. Jeżeli przyczyną skubania jest świąd lub ból, to założenie kołnierza spowoduje JESZCZE WIĘKSZE CIERPIENIE papugi, a tylko nam będzie się wydawało, że rozwiązaliśmy problem, bo papuga już się nie skubie.

Kołnierz powinien być traktowany jako wyrób medyczny i powinien być zakładany jedynie na zalecenie specjalisty i najlepiej jakby był zakładany przez lekarza. Właściciel papugi nie powinien sam kupować kołnierza czy też samodzielnie wykonywać wg przepisów z Internetu, a następnie samodzielnie zakładać go papudze.

Dlatego powtarzam: kołnierz POWINIEN BYĆ OSTATECZNOŚCIĄ I POWINIEN BYĆ STOSOWANY JEDYNIE W KONSULTACJI ZE SPECJALISTĄ. Kołnierz NIE jest artykułem zoologicznym.

Pomagam w problemach ze skubaniem, a także przy treningu noszenia kołnierza. Jeśli macie jakieś pytania na temat kołnierza, to też chętnie pomogę.